+5
katewisienka 23 marca 2016 20:17
Wybrałam Majorkę mając w głowie obrazek płynącej wybrzeżem rzeki piwa, klubów techno i rzygających za parkanem nastolatków. Chciałam go wykasować. Czy się udało? Trochę tak, trochę nie. Bo takie miejsca - nie da się ukryć- są. W kurortach El Arenal czy Magaluf przelewa się morze alkoholu, niemieckie hiciory dudnią na każdym rogu, a knajpy stawiają za cel wstrzelić się w gust fanów wursta, frytek i fasoli. Taka jest jedna strona medalu.





Ale odkryłam też majorkański eden. Z dziewiczą przyrodą, klimatycznym interiorem i kuchnią, która kojarzy się z Hiszpanią. Odkryłam Majorkę, którą chce się smakować, poznawać i lubić.







Na początek olaliśmy El Arenal. Jego atmosfera bawi głównie przekwitłe dawno dzieci- kwiaty albo kwiatki całkiem jeszcze niedojrzałe. Zapuściliśmy się do wnętrza wyspy. Pełnego starych, kamiennych wiatraków i wiosek zamieszkałych przez hodowców cytrusów, oliwek i owiec.



Wybrzeże od wschodu poszarpane jest zatokami. Każda z wciśniętych między skały plaż może zdobić pulpit z fotki nawet niezbyt wprawnego fotografa. Są cudne! Niewielkie, piaszczyste, z wodą tak turkusową, że ktoś kto nie odwiedził Majorki nie uwierzy, że zdjęć nie podrasowano Photoshopem. Cala Santanyi i Cala Figuera to moje ulubione.





Są też malownicze, położone na wzgórzach średniowieczne miasta: Capdepera i Arta z labiryntami uliczek i ukwieconymi podwórkami. Jest Pollenca z 365 schodkami, knajpkami i kolorową ceramiką. Alcudia z potężną katedrą i murami otaczającymi miasto. Urokliwa Deia czy Valldemossa, która dzięki Chopinowi i George Sand zyskała popularność i autokary turystów.





Ale tym, czym Majorka wygrywa w przedbiegach jest przyroda. Niesamowite góry na północy, zakręcona trasa do Sa Calobra z 12 - kilometrowym serpentynowym zjazdem i uznawany za najpiękniejszy zakątek wyspy - Cap de Formentor z klifami, których sam widok podnosi poziom adrenaliny. I jaskinie! Najciekawsze jakie dotąd widziałam. Pełne stalagnatów, podziemnych jezior i formacji, których nie umiem nazwać.





Wisienką na torcie jest stolica, Palma de Majorka. Jeden z największych ośrodków turystycznych świata z jednym z najruchliwszych lotnisk w Europie! Wiele tych "naj", ale tu to nie przeszkadza. Z kawiarniami, gigantyczną mariną, setkami palm i arabskim Castell de Bellever. W tłumaczeniu znaczy tyle co "ładny widok", a ten robi wrażenie: u stóp leży kolorowa, szalona Palma. Niczym wielka ośmiornica łowi fanów architektury, kultury, historii, zabawy i luksusu. Ma wszystko. Zabytki, muzea, kluby, restauracje. Królowa Balearów.





Majorka jest wyspą sprzeczności. Może zniechęcić albo oczarować. Ma wszystko co uwielbiam i czego nienawidzę. Wybrzeże zniszczone turystyką i dziewiczą przyrodę. Rajskie plaże i piekielne kurorty. Kuchnię pachnącą paellą oraz bary cuchnące olejem. Te drugie olałam. Pochłonęłam za to kilogramy kalmarów i wypiłam morze wina. Wypoczywałam na urokliwych plażach i plątałam się po miasteczkach. I chyba znów dałam się omotać. Zakodowałam tylko plusy dodatnie. Wiatraki, palmy i tapas!

Dodaj Komentarz